τετραμεθυλουρία

η, Ν

χημ. άκυκλη αζωτούχα οργανική ένωση, τετραμεθυλιωμένο παράγωγο τής ουρίας, το οποίο χρησιμοποιείται ως διαλύτης και σε οργανικές συνθέσεις.

[ΕΤΥΜΟΛ. Νόθο αντιδάνειο, πρβλ. αγγλ. tetramethylurea < τετρ(α)-* + μεθύλιο + -ουρία*].